ขึ้นชื่อว่า พระพิจิตรแล้ว ทุก ๆ ท่านจะต้องนึกถึงพระเนื้อชินที่มีขนาดเล็กจิ๋ว พุทธคุณหนักไปทางคงกะพันชาตรีหรือว่าเหนียว พระพิจิตร สันนิษฐานว่าสร้างขึ้นสมัยสุโขทัยตอนปลาย และพระพิจิตรที่นิยมสุดราคาแพงสุด หายากสุดต้องยกให้พระพิจิตร วัดนาคกลาง

                พระพิจิตร วัดนาคกลาง พบขึ้นที่กรุงเทพฯ นี่เอง คือที่วัดนาคกลาง ถนนอรุณอัมรินทร์ เขตบางกอกใหญ่ กรุงเทพมหานคร พระพิจิตร วัดนาคกลาง จะเป็นพระทรงห้าเหลี่ยม จะมีรอยหยักตรงขอบด้านบนบริเวณแนวศรีษะพระทั้งสองข้าง ตัวองค์พระนั่งขัดราบ ปางมารวิชัย มีขอบซุ้มโดยรอบ ด้านหลังมีทั้งแบบหลังตันและหลังลายผ้า พื้นผิวบางองค์ตามซอกจะเป็นผิวปรอท บางองค์ผิวดำจัดก็มี ขนาดความสูงวัดจากตัวจริง (หลายองค์) ประมาณ 1 ซม. (แต่มีตำราหลายเล่มเขียนว่า ขนาดกว้าง 0.5 ซม. สูงประมาณ 0.6 ซม.) แต่ในความคิดของผู้เขียนว่าน่าจะพิมพ์ขนาดผิด เพราะถ้ากว้างแค่ 5 มม. สูง 6 มม. รูปทรงของกรอบจะต้องออกเป็นสี่เหลี่ยม ท่านผู้อ่านลองวัดจากรูปในตำราองค์ไหนก็ได้ ให้แบ่งฐานเป็น 5 ส่วนก่อน และแบ่งความสูงเป็น 6 ส่วน ซึ่งผู้เขียนแบ่งแล้ว 6 ส่วนจะตกประมาณกึ่งกลางเกศขององค์พระ เท่าที่ผู้เขียนพบเจอมาและผู้เขียนก็มีอยู่หลายองค์ ขนาดความสูงประมาณ 1 ซม. ทั้งสิ้น และหนังสือพระกรุฉบับมาตรฐานของคุณประชุม    กาญจนวัฒน์ ก็มีลงขนาดเท่าตัวจริงก็ประมาณ 1 ซม. เหมือนกัน ส่วนบางองค์ก็ไม่ได้ตัดปีกออกก็มีเหมือนกันขนาดในกรอบห้าเหลี่ยมสูงประมาณ 1 ซม. เช่นกัน

                พระพิจิตร วัดนาคกลาง ถือว่าเป็นเบอร์ 1 ของตระกูลพระพิจิตรเลยก็ว่าได้ เป็นพระ          ที่ค่อนข้างหายาก มีน้อย ราคาสูง สำหรับองค์ที่ท่านได้ชมอยู่นี้เป็นพระของผู้เขียนเอง สภาพด้านหน้าเป็นพระที่เทพิมพ์ออกมาติดได้ลึกคมชัดดี ด้านหลังเป็นแบบหลังตัน พื้นผิวด้านหลังเป็นรอยย่นหดตัว พื้นผิวโดยทั่วไปทั้งด้านหน้าและหลังจะเป็นผิวดำสนิท ภายในซอกจะเห็นคราบปรอทขาวอยู่ภายใน จัดได้ว่าเป็นพระสวยมากองค์หนึ่งของตระกูลพระพิจิตร วัดนาคกลาง...

�งกลม สวยไม่ขาดไม่แหว่ง การหลบของปลายเส้นยันต์ ต้องหลบแล้วดูกลมกลืน และแนบเนียน และเลือกยันต์ที่กลางหลังของวัดทอง ที่นิยมก็คือตัว “เฑาะว์” พวกเนื้อเกิน พยายามให้มีให้น้อยที่สุด และสุดท้ายก็เลือกเนื้อสัมฤทธิ์เงิน แค่นี้ก็จะได้พระสวยและนิยมแล้ว